Przejdź do głównej zawartości

"Domek z piernika" Carin Gerhardsen

Wydawnictwo: Rebis
wydanie: 2012
przekład: Robert Kędzierski, Anna Krochmal
format:125 x 195
oprawa: broszurowa klejona
liczba stron: 368


Thomas Karlsson pracował jako posłaniec w dużej firmie elektronicznej. Był szatynem, o normalnej budowie ciała, nieco niższy niż średniego wzrostu. Najczęściej nosił niebieskie dżinsy i bawełnianą koszulęMożna by powiedzieć, że wyglądał zwyczajnie. Był człowiekiem małomównym, nigdy nie miewał z nikim konfliktów, być może dlatego, że nigdy się nie sprzeciwiał. Ot, taki zwyczajny szaraczek, everyman

Był aż tak bardzo zwyczajny, że nikt go nie zauważał. Po prostu niewidoczny człowiek, który idzie przez życie skulony bez względu na pogodę. Zawsze idzie, kuląc się ze strachu przed ciosem pięścią w twarz albo kopniakiem.
I tak zupełnie niepotrzebnie. Bo nikt go nie widzi. Zaleta czy wada? Tak nie wyróżniać się z tłumu? Brak przyjaciół, brak nawet dalszych znajomych, nie ma z kim porozmawiać. Smętna i samotna monotonia życia. Jest jednak jedna zaleta bycia niewidocznym człowiekiem - nikt nie widzi ciebie, gdy chcesz, aby cię widzieli, ale nie widzą cię też wtedy, kiedy nie chcesz żeby cię widzieli.

Thomas Karlsson z pewnością należał do tego typu ludzi. "Miał smutne, niebieski oczy i postawę, która świadczyła o rezygnacji". [str. 323] "Był biednym nieudacznikiem, który spoglądał ukradkiem na ludzi, jeśli w ogóle miał odwagę na nich spojrzeć". [str.22]  Dlaczego? Skąd się biorą tacy ludzie, co powoduje, że tacy się stają. Z pewnością powody i sytuacje są złożone. W przypadku Thomasa był to okres dzieciństwa, konkretnie okres przedszkolny. Już wtedy spotkał się z nieczułością i przemocą ze strony rówieśników oraz  obojętnością nauczycielki. Na terenie przedszkola nie dochodziło do żadnych awantur. Natomiast to, co działo się za furtką przedszkola, na zawsze odcisnęło piętno na życiu Thomasa, zniszczyło jego marzenia, spowodowało dzieciństwo bez słońca, przesądziło o dalszym życiu w samotności i uschniętej duszy. Thomas i jego rówieśniczka Katarina stali się ofiarami przemocy pozostałych dzieci. Byli bici niemal codziennie, Thomasa przywiązywano do słupa latarni i rzucano w niego kamieniami, pluto na niego, darto mu ubrania, zamykano w śmietniku, szydzono, wyśmiewano, szturchano. Nauczycielka zdawała się o niczym nie wiedzieć i  obojętnie przymykała oczy, ponieważ nie działo to się na terenie przedszkola. 

Po 38 latach dochodzi do dziwnych i brutalnych zabójstw. Najpierw ginie 44-letni mężczyzna zabity, w pustym mieszkaniu, kuchennym krzesłem, potem prostytutka, która przed śmiercią jest jeszcze torturowana. W ciągu kilku następnych dni giną kolejne kobiety, które również są brutalnie potraktowane. Inspektor Conny Sjöberg, z policji w Hammarby, który prowadzi śledztwo, z początku nie łączy tych wszystkich zabójstw.Wkrótce się jednak okazuje, że wszystkie ofiary miały po 44 lata i pochodziły z tego samego regionu, ba! nawet chodziły do tego samego przedszkola. Czyżby jakiś cień z przeszłości? Jakaś osobista zemsta? Porachunki? Czy seryjny morderca bez skrupułów? 

"Domek z piernika" to świetnie napisany kryminał, pełny mrożących krew w żyłach intryg i zaskakujących zwrotów akcji. Trudno aż też uwierzyć, że jest to debiut Carin Gerhardsen, jako autorki powieści kryminalnych, swoją drogą matematyczki z wykształcenia. I tak jak wydawca pisze w notce z tyłu okładki: "Pod koniec książki czytelnik pragnie tylko jednego: żeby ta opowieść się nie skończyła. I tak właśnie się dzieje". Nic dodać, nic ująć. Pasjonująco zapowiada się seriach tych kryminałów. Nie dość, że czuć przenikające lodowate zimno, ciarki przechodzące po plecach, to jeszcze doszukać się można ukrytego przesłania. 

Kto wie, czy gdzieś tam - wśród nas, nie czai się człowiek, którym kierują bardzo osobiste motywy i który się nie cofnie przed niczym. Kto wie, czy czasem jadąc autobusem, nie obijają się w szybie zlęknione oczy jakiegoś zwyczajnego człowieka, który ukradkiem spogląda na ludzi, a w jego sercu kryje się ogromny żal. Kto wie, czy nie tłumi w sobie traumatycznych wspomnień z dzieciństwa. Może trzeba na niego spojrzeć, czasami się uśmiechnąć, może nawet zagadać, zanim zobojętnienie zupełnie nad nami zapanuje.
 

 Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.


 

Komentarze

  1. Rany, mnie też przeszły ciarki podczas czytania Twojej recenzji! Koniecznie muszę przeczytać, to coś zupełnie w moim stylu!
    Pozdrawiam serdecznie:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Po Twojej recenzji, dochodzę do wniosku, iż ta książka mogłaby spodobać mi się.. :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Brrrr... Okropna książka. Nie lubię zemsty, nie mieści się w moich kategoriach.
    A wiesz, że mój ulubiony poeta Wojciech Wencel został zaatakowany przez naszego ulubionego Łysiaka w ostatnim "Uważam Rze"? Obaj zwą się patriotami, na dodatek o orientacji prawicowej. Strasznie rozchwiany ten świat wartości się robi i coraz trudniej się połapać.:(

    OdpowiedzUsuń
  4. Książka nie tak okropna, choć zemsta też nie mieści się w moich kategoriach, trzeba być czasem na nią przygotowanym.

    Co do Łysika, to trochę podupadł w moich oczach. Te jego felietony robią się przesiąknięte zawiścią, monotematyczne, bo ciągle atakuje Salon i niestety się powtarza, bo o tym wszystkim pisał już w swoich książkach. Jednak jako znawca malarstwa w "MBC" jest dla mnie nadal mistrzem tudzież geniuszem :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie dam się długo namawiać, brzmi bardzo intrygująco i przerażająco, ale taki powinien być kryminał. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ale straszysz:) Dla miłośników kryminałów to może być rzeczywiście nie lada gratka.
    Co do Łysiaka, to też, tak samo jak Książkowiec, jestem niemile zaskoczona tymi ostatnimi felietonami Łysiaka... Coraz częściej odczuwam zniesmaczenie w trakcie ich lektury.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To będziemy się przyglądać "Łysej prawdzie".:)

      Usuń
  7. Zapowiada się pasjonująca lektura, a po takiej recenzji nie mogę przejśc obok ksiązki obojętnie. :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Noooo...Aż tak dobrze? Uwielbiam dobre kryminały, a ten się tak zapowiada, więc nie mam chyba wyboru. :) Muszę go poszukać.

    OdpowiedzUsuń
  9. Właśnie zostałam bardzo skutecznie zachęcona do lektury ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie