Przejdź do głównej zawartości

"Wieczór Trzech Króli" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B.
wydanie: maj 2012
tytuł oryginału: Twelfth Night or What You Will
przekład: Piotr Kamiński
oprawa: twarda z obwolutą
format: 12,3 x 19,5 cm
liczba stron: 264





O tym, że Szekspir był geniuszem nikogo specjalnie przekonywać nie trzeba. Pisząc "Wieczór Trzech Króli" był on już dramaturgiem doświadczonym i wszechstronnym, autorem ponad połowy swoich sztuk. Sukcesy jego komedii wynikały z siły i melodii wiersza, finezyjnej gry słów, skojarzeń, rozpisaniu akcji na wielopoziomowe wartkie fabuły oraz  na wyśmienitym tworzeniu intryg, aluzji, nawiązań, dwuznaczności.

Angielskie słowo twelfth night oznacza dwunastą noc po Bożym Narodzeniu, kiedy to w liturgicznym kalendarzu wypada święto Objawienia Pańskiego, czyli święto Trzech Króli. I tu pora na wyjaśnienie podtytułu "albo Co chcecie", sam Szekspir tutaj podpowiada - róbcie z tym, co chcecie.  O mirze, kadzidle, złocie, czy Mędrcach ze Wschodu w ogóle nie wspomina. Nie znaczy to jednak, że nie ma tu atmosfery świąt. Wisi ona niemalże w powietrzu.

Zalążkiem fabuły jest sztorm i katastrofa statku, a którym rodzeństwo - Wiola i Sebastian - zostają rozdzieleni i żadne nie jest pewne swoich dalszych losów, a wręcz są nawzajem przekonani, że drugie z nich nie żyje. Rzecz dzieje się w ILirii, która w starożytności rozciągała się od współczesnej Chorwacji po Albanię, zaś w czasach Szekspira kojarzyła się raczej z czarną piracką flagą. Biją tam jednak londyńskie dzwony, płynie Tamiza. Ten ciepły klimat idealnie współgra z atmosferą świąt. Może być też odwrotnie. Arystokratyczne rezydencje, bo większości to tu dzieje się akcja, sprzyjają podglądaczom,waśniom, intrygom pałacowych utracjuszy. Potęguje to otępienie, depresję, nastrój dekadencji (najbardziej prawdopodobny rok powstania dramatu to 1600 lub 1601).

A wracając do fabuły - to ocalona z katastrofy Wiola, przebiera się za chłopca. Zaciąga się w służbę na dworze księcia Ilirii – Orsino i zakochuje się w nim. Książę – znany z niestałości – zapałał uczuciem do innej kobiety -pięknej Oliwii, która odtrąca jego zaloty. Cesario (tak naprawdę Wiola) otrzymuje zadanie specjalne – ma przekonać Oliwię o szczerości uczuć księcia. Na jej drodze stanie nie tylko sir Andrzej (kompan do kieliszka jej kuzyna), starający się o względy dziewczyny, ale również niespodziewane uczucie, którym Oliwia zapała do…Cesaria. Co będzie dalej? Błyskotliwe dialogi, misterne intrygi, okrutna fara, komiczne nieporozumienia, które zmuszają jednak do głębszej refleksji nad tożsamością i pułapką miłosnych złudzeń. I chociaż na koniec błazen śpiewa pieśń weselną, wcale nie przypomina ona marszu Mendelsona i nie pozwala narzeczonym (tylko którym) paść sobie w ramiona.

Rozkochałam się więc na nowo w Szekspirze - to moje główne wrażenie po lekturze. Uwielbiam taki język: prosty, płynny, bogaty. Jak sam tłumacz w wywiadzie mówi: "W sumie przyświeca nam jeden cel: dość Szekspira przegadanego, dość wyciskania zeń, słowo po słowie, ostatniej kropelki „sensu” – kosztem wewnętrznego rytmu i tempa". [1] Włożył więc dużo pracy w to, aby "kwestie brzmiały naturalnie, lekko i płynnie, bez prozodycznych wiraży i pokrętnej stylistyki". A ja uwielbiam taki styl - liryczne brzmiący, pełen aluzji, dwuznaczności, intryg. Niesamowita uczta dla ducha, polecam gorąco!


Książkę otrzymałam od Wydawnictwa W. A. B. za co bardzo dziękuję.


[1] całość wywiadu tutaj 

Komentarze

  1. A wiesz - to jakiś znak twój dzisiejszy wpis. Prasując rzeczy włączyłam telewizję (rzadkość- bo nie oglądam szklanego pudła), a tam leciał film, w którym cytowano Hamleta Szekspira i tak mnie naszła ochota na sięgnięcie po genialnego dramaturga. A teraz otwieram drugie pudełko i czytam twój wpis. To znak, że czas spotkania z Wiliamem już bliski :) Może właśnie z Wieczorem Trzech Króli, którego to dzieła nie czytałam jeszcze. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Książkę czytałam niedawno i byłam nią miło zaskoczona:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Nie jest to może moja ulubiona komedia Szekspira ( tu prym wiedzie "Sen nocy letniej"), ale rzeczywiście warta uwagi i chwili skupienia:)
    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak na razie to udało mi się przeczytać 3/4 powieści Szekspira, ale o tej nie słyszałam.

    OdpowiedzUsuń
  5. Twórczość Szekspira ubóstwiam. "Wieczór trzech króli" czytałam, ale nie jest to najbardziej lubiane przeze mnie dzieło tego autora. Niemniej chętnie zapoznam się z tym wydaniem. Złakniona jestem tego aluzyjnego, lirycznie brzmiącego stylu, o którym piszesz. :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ja także pierwszo słyszę, ale zapowiada się ciekawie :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Szekspira kocham, ale akurat Wieczór Trzech Króli najmniej mi się podobał. Nie mówię tu o stylu czy formie, jak zwykle genialnej, tylko o samej fabule.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tu się zgodzę, fabuła taka sobie, ale Szekspir jako wirtuoz doboru słów, tworzenia dialogów - genialny :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie