Przejdź do głównej zawartości

"Pies Baskerville'ów" Arthur Conan Doyle

Wydawnictwo: Audeo
wydanie: audiobook
czyta: Jakub Sender



Recenzja bierze udział w konkursie dla syndykalistów


Kolejne moje spotkanie z Sherlokiem Holmsem zaliczam do bardzo udanych. Tym razem przenosimy się na ponure wrzosowiska, do rodowej siedziby Baskerville'ów w hrabstwie Devon. Nad otuloną gęstną mgłą posiadłością ciąży okrutna klątwa. W tajemniczych okolicznościach giną kolejni spadkobiercy majątku Baskerville'ów. Miejscowa ludność twierdzi, że owe zagadkowe zgony mają związek z legendą o piekielnym psie grasującym w pobliskich moczarach. Holmes i Watson podejmują się wyzwania rozwiązania tajemniczej zagadki. Jednak na miejsce wydarzeń początkowo jedzie tylko Watson,  który regularnie informuje swojego przyjaciela o rozwoju wydarzeń, pisząc od niego listy-raporty. Tu sir Arthur Doyle zastosował ciekawy zabieg narracyjny - formę epistolarną. 

źródło
Ze skrupulatną dokładnością Watson próbuje rozwiązać skomplikowaną zagadkę. Wkrótce staje sam na sam z potworem:

"Ponad szczeliną w skałach, gdzie płonęła świeca, wysunęła się straszna twarz, wręcz zwierzęca, żółta. Obryzgana błotem, okolona rozwichrzonym zarostem i długimi rozczochranymi włosami, mogła uchodzić za oblicze jednego z przedhistorycznych ludzi, którzy zamieszkiwali jaskinie na stokach pagórków. Światło stojące poniżej odbijało się w chytrych oczach, które rozglądały się gorączkowo dokoła, usiłując przeniknąć zalegające ciemności, jak ślepie przebiegłego zwierza, gdy je dobiegnie odgłos kroków myśliwych".



Klimat powieści jest tu niesamowity - opisy sprawiają, że serce bije nam jak młot, a krew ścina się lodem w żyłach. Mroczne, trzęsawiska, zimne ponure hrabstwo budzą grozę, a zagadka kryminalna jest po mistrzowsku skonstruowana. Całą intryga powoduje ciary na plecach, a gdy za oknem - tak jak  dziś - jest zimny, wietrzny, jesienny wieczór - klimat utworu udzielna się nadzwyczajnie. Bałam się po prostu!  Zastanawiając się czy okrutna bestia z klątwy rzeczywiście istnieje, czy jest wytworem ludzkiej wyobraźni, i czy istotnie jest to potwór z piekła rodem, czy może to natura go stworzyła, a ręka ludzka przemieniła w budzącą postrach bestię.

"Był to pies - pies czarny jak węgiel, olbrzym, jakiego dotąd nie widziały oczy żadnego śmiertelnika. Jego otwarta paszcza zionęła ogniem, ślepia iskrzyły się, a jakieś gorejące płomyki strzelały z sierści na całym grzbiecie. Rozgorączkowane majaki chorego umysłu nie mogły spłodzić nic równie dzikiego i przerażającego, jak ten czarny potwór, który wypadł spoza tumanów mgły".

Styl  Arthur Conan Doyle jest nie do podrobienia. Miałam jednak przyjemność wysłuchać audiobooka - co tylko zwiększyło moją obawę - ponieważ wykonanie, choć z początku trochę usypiające, sprawiło w trakcie, że miałam delikatnego 'cykora'. Głos Jakuba Sendera z biegiem akcji przyspiesza, oddając przy tym niespodziewaną gamę emocji. A namiętności, jakie targają bohaterami, melancholia, której się poddają plus świetne dopasowana oprawa muzyczna niewątpliwie stworzyły mi sposobność przeniesienia się na ponure, spowite gęstą mgłą moczary...


Komentarze

  1. Czuję się dziwnie, bo ja ani razu nie miałam do czynienia z Holmsem, no chyba, że mówimy o filmie.

    Trzeba nadrobić.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wszystko jest do nadrobienia ;-) Akurat ta przygoda jest dostępna w sieci i to zupełnie legalnie :-)

      Usuń
    2. Dokładnie- ta przygoda dotępna jest w sieci. Link pod zdjęciem psa :)

      Usuń
  2. mam tego audiobooka
    jak znajdę chwilę i ochotę, to go przesłucham ;]

    OdpowiedzUsuń
  3. Ta przygoda jest naprawdę wyjątkowa i trudno znaleźć coś podobnego ale ... głos lektora do końca mnie nie przekonał. Początkowo był naprawdę tragiczny, taki niepewny i słaby, później lektor nabrał wprawy ale osobiście uważam że jego głos nie jest odpowiedni dla tego audiobooka - i na to on sam już niewiele może poradzić...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tu się trochę zgodzę, z początku myślałam, że nie dosłucham do końca, jednak póżniej urzekł mnie - właśnie tym wyważonym spokojem, który niesamowowice budował nastrój.

      Usuń
  4. To moja ulubiona przygoda Sherlocka Holmesa! Mam do niej wielki sentyment jeszcze z czasów dzieciństwa i być może dlatego żadna inna jej nie dorównała. Audiobooka jeszcze nie słuchałam, więc o lektorze nie mogę nic powiedzieć, wszystko przede mną:)
    Pozdrawiam serdecznie!

    OdpowiedzUsuń
  5. Uwielbiam tą książkę i muszę przyznać, że m. in. dzięki niej polubiłam literaturę XIX w.:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Mam w planach, ale w wersji papierowej. Pozdrawiam:))

    OdpowiedzUsuń
  7. Czytałam i oglądałam, ale teraz chcę przeczytać całą Księgę wszystkich dokonań Sherlocka Holmesa, więc wrócę i do Psa:)

    OdpowiedzUsuń
  8. Czytałam wieki temu, ale w formie audiobooka bym się skusiła...

    OdpowiedzUsuń
  9. Z chęcią kiedyś z tą książką się spotkam

    OdpowiedzUsuń
  10. ostatnio przekonałam się do audiobooków, a ten z Sherlokiem wspominam wyjątkowo mile.

    OdpowiedzUsuń
  11. Opowiesci o Sherlocku zawsze, ale jednak w tradycyjnej formie, a nie na audiobooku ;)

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  12. To była moja jedna z pierwszych przygód z Doylem i także zaliczam ją do udanych. Zaczęłam czytać jego kryminały dość późno i mimo, iż nie jest to mój ulubiony gatunek literacki robię to z przyjemnością. Nie ma to, jak starzy dobrzy mistrzowie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dokładnie - taka klasyka w mistrzowskim wykonaniu nigdy się nie znudzi!

      Usuń
  13. Genialna powieść. Mój faworyt jeśli chodzi o przygody Holmesa.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie