Przejdź do głównej zawartości

„Last minute. 24 h chrześcijaństwa na świecie” Szymon Hołownia

Wydawnictwo: Znak
data wydania: 7 listopada 2012
oprawa: miękka ze skrzydełkami
liczba stron: 352




Długo ta książka czekała na swoją kolej. Jakoś nie miałam przekonania do autora. Jawił mi się jako wymądrzający się pseudoteolog. Jednak parę rozdziałów już wystarczyło, aby uświadomiła sobie, jak bardzo się myliłam. Dawno nie czytałam tak poruszającej, wzruszającej książki, która rozłożyła mnie emocjonalnie. To podróżne zapiski katolika – tak pisze Szymon Hołownia we wstępie i zamiast spędzić jakieś egzotyczne wakacje all inclusive leżąc na plaży i sącząc drinki z palemką, spakował walizki i pojechał szukać chrześcijan w innych zakątkach ziemi. Odwiedził między innymi Filipiny, Salwador, Honduras, Szkocję, Australię, Papuę-Nową Gwineę, Guam, Bhutan, Zambię, Hongkong.

Dla odmiany zacznę od minusów, żeby nie było zbyt cukierkowo. Styl pisania pana Szymona momentami (tylko) jest zbyt kwiecisty, trochę przekombinowany, wyluzowany. Takie silenie się na spoko-gościa. Jednak to jedyny minus i aż tak nie przeszkadza w czytaniu, wręcz przeciwnie, czyta to się bardzo przyjemnie, bo treść wszystko tu rekompensuje, nawet małe niuanse w formie.

Wraz z Szymonem poznajemy plejadę fascynujących postaci. Właściciel księgarni przy katedrze w Guamie, ojciec jedenaściorga dzieci, pogromca ustaw o związkach partnerskich, organizuje spotkania w swojej księgarni, aby zainteresowani lepiej zrozumieli trudne tezy w nauczaniu Kościoła. Spodobało mi się jego zdrowe podejście i takie logiczne tłumaczenie. Większość katolików ma tendencję do narzekania, psioczy na Kościół, na księży, że są zepsuci i obłudni. Wybieramy sobie przykazania, które chcemy respektować, aborcja – nie, ale antykoncepcja już tak. Swoboda obyczajów, swoboda religijna oraz szeroko pojęta wolność - to główne powód kryzysu w Kościele. Ta wolność sprawia, że nie respektujemy żadnych nakazów ani zakazów. W cywilizowanym świecie tak powinno być: są ograniczenia prędkości, znaki stopu. Wielu je respektuje. Tak samo powinno być z przykazaniami, z nauką Jezusa.

Kolejną ciekawą postacią jest ksiądz Thomas w mundurze komandora pełniący swoją posługę w Bazie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczony na Guam. Miejsce to tkwi w sercu toczącego dziś ten świat zła, stąd wychodzi wojna, stacjonują ludzie, którzy obsługują maszyny do zabijania. Po co więc tu katolicki ksiądz, w miejscu, gdzie każdy żołnierz podpisał kontrakt, w który swoje życie oddał wojsku, gdzie misją jest - zabić. Kapelan przekonuje jednak, ze armia i wiar nie muszą się wcale wykluczać. A jego postawa świadczy o ty, że można. Ale jak to zrobić? Ile poświęcić? 

Moje emocje najbardziej jednak rozchwiała relacja z domu dziecka w Zambii, prowadzonego przez 5 Polek i 4 Zambijki ze zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny. Telewizja tu nie dociera, wieczorne godziny wypełniają więc straszne opowieści o wypadkach, napadach lwów i wściekłych małp. Do zagrożeń dochodzą jeszcze komary i muchy tse-tse. Jak w takim miejscu - gdzie żaden dzień nie jest oczywisty i po jego zakończeniu trzeba dziękować Bogu, że się go przeżyło, a po przespanej nocy dziękować, że nic nas nie pogryzło – mieć siłę, by trwać i wierzyć . To esencja chrześcijaństwa, do której nie dorosłem, [s.336] Himalaje człowieczeństwa [s.337]. Nie da się tego opisać, trzeba to zobaczyć na własne oczy. Doświadczyć. Poczuć.

Równie mocno poruszył mnie pewien obraz znajdujący się na Filipinach – reprodukcja “Ostatniej wieczerzy” Leonarda da Vinci, na której apostołów zastąpiły miejscowe dzieci ulicy. Namalował go miejscowy pisarz i rzeźbiarz Velasco. Jezus wygląda tak, żeby nie można było mieć wątpliwości, że to Bóg, otaczające go dzieciaki przemalowane są jeden do jednego z fotografii. [s.205] Valasco modeli do swojego obrazu szukał w najbiedniejszych częściach miasta - pod mostami, na cmentarzach, w slumsach. Przyzwyczajony do utożsamiania ludzkiej biedy z głodem, nie był chyba gotowy na tak dobitne przekonanie się, ile nędza może mieć odcieni. Gdy skradzione twarze ożyły, przeżył wstrząs. Pięcioletnia Tiany jest wykorzystywana seksualnie przez ojca, Nene żyje wraz z setkami sobie podobnych na cmentarzu Północnym – mieszkają w grobach… [s. 206]


Hapag ng Pag-asa (Stół nadzieiźródło

Szymon pisze, że książka ta spełni swój cel, gdy choć jeden w Polsce katolik ruszy się z miejsca, otworzy na nowe więzi, podniesie głowę i poczuje dumę z tego, że jest częścią wielkiego i tak nieprawdopodobnie fascynującego organizmu. [s.7] Daleko mi jeszcze do takiej refleksji, ale nadal - kilka dni po przeczytaniu - mam przed oczami byłą siatkarkę-Beatę, która w Papui Nowej Gwinei tłumaczy Biblię na miejscowe języki, dzieci z sierocińca w Zambii, arcybiskupa Romero z Salwadoru, który został zamordowany podczas Eucharystii, czy mnichów z przepięknie położonego klasztoru w Szkocji. Panie Szymonie, chylę czoła! 

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu  Znak

Komentarze

  1. Szymon Hołownia jest świetnym pisarzem. Kapitalnie opowiada historię, a jego zapał przyciąga. Na pewno kiedyś przeczytam tę książkę. Chociaż obecnie w kolejce czeka "Monopol...", jakoś mi wcześniej umknął. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Czasami mam ochotę sięgnąć po książki Szymona, ale jednak mam wrażenie, że powinnam się z lekturą wstrzymać jeszcze trochę. Dojrzeć, przemyśleć parę spraw. Może się mylę, ale na ten moment tak czuję. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Chciałabym kiedyś przeczytać którąś z książek Hołowni, a tymczasem z przyjemnością przeczytałam Twoją recenzję :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie czytałam jeszcze żadnej książki Hołowni, ciągle w planach.

    OdpowiedzUsuń
  5. A ja lubię Hołownię i jego książki, bo stara się popularyzować religię w taki swobodny i nowoczesny sposób. Nigdy go nie odbierałam jako pseudoteologa. Ale akurat tę książkę czytało mi się trudno. Chyba właśnie ze względu na język. Polecam Ci "Ludzi na walizkach". Wstrząsające i mądre jednocześnie. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Ciekawa recenzja:) Książkę z pewnością przeczytam, jak znajdę czas! Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Hołownia świetnie tłumaczy kwestie wiary i pokazuje, że religia wcale nie musi być nudna :)

    naczytane.blog.pl

    OdpowiedzUsuń
  8. Zaciekawiłaś mnie. Jeszcze nie czytałam Hołowni, choć także planuję. Ale w takim razie ta najwyraźniej będzie pierwsza. Myślę, że autor trafił w sedno, bo podróżowanie jest modne, książki podróznicze niezwykle popularne i poczytne, ale z tego co piszesz, niejako trafia to właśnie na tę półkę. Niczym "Kobieta na krańcu świata", ale o chrześcijaństwie. Może być ciekawie.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie