Przejdź do głównej zawartości

„Rodowód Łaski: Tamar” Francine Rivers

Wydawnictwo: Aetos Media
wydanie: październik 2013 
tłumaczenie: Marta Balon
tytuł oryginału: Unveiled: Tamar
seria/cykl wydawniczy: Rodowód Łaski tom I
liczba stron: 192


Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama.
Abraham był ojcem Izaaka;
(…)
Juda zaś był ojcem Faresa i Zary, których matką była Tamar.
(...)
Salomon ojcem Booza, a matką była Rachab.
Booz ojcem Obeda, a matką była Rut.
(...)
Dawid był ojcem Salomona, a matką była Batszeba, żona Uriasza.
(...)
Jakub ojcem Józefa, męża Marii, z której urodził się Jezus, zwany Chrystusem.
[Ewangelia Matusza 1, 1-16]

Amerykańska pisarka Francine Rivers, autorka wielu bestsellerowych powieści dla kobiet, po tym jak stała się nowo narodzoną chrześcijanką, wydaje książki poruszające kwestie wiary. W swojej sadzie o pięciu kobietach wymienionych właśnie w biblijnej genealogii Jezusa Chrystusa przestawia historie kobiet, które musiały żyć w niełatwych czasach. Tamar – jest kobietą nadziei, Rachab – kobietą wiary, Rut – kobietą miłości, Batszeba jest kobietą, która doświadczyła bezmiaru łaski, a Maria jest kobietą posłuszeństwa. Historie, które autorka relacjonuje, opierają się na biblijnym przekazie. Te bohaterki to autentyczne postacie i chociaż żyły one bardzo dawno, w innej kulturze, to jednak zmagały się z podobnymi problemami, co my teraz. Żeby dobrze zrozumieć ich postępowanie, trzeba przede wszystkim wziąć pod uwagę kontekst ich czasów, gdyż z naszej perspektywy niektóre zachowania mógłby teraz uchodzić za niezrozumiałe i naganne.

Zachowuj się jak dobra córka i bądź posłuszna bez żadnych wykrętów. Bądź dobrą żoną i wydaj na świat wielu synów. W ten sposób zasłużysz sobie na szacunek. Jeśli szczęście uśmiechnie się do ciebie, mąż cię pokocha. Jeśli nie, twoją przyszłość zabezpieczą synowie, podobnie jak twoi bracia zajmą się mną. Jedyną satysfakcją, jaką kobieta może czerpać z życia, jest świadomość, że stworzyła mężowi domowe ognisko. [str.21]
Ot tyle mogła poradzić matka córce, kiedy to dla niej ojciec wybrał męża. Imię Tamar znaczy palma daktylowa. Nadawano je dziewczynie, która miała wyrosnąć na kobietę piękną i pełną wdzięku. Palma daktylowa rośnie na pustyni i wydaje słodkie, pożywne owoce, kołysze się też pod wpływem pustynnych wiatrów, ale nie łamie się i nie tak łatwo wyrwać ją z korzeniami. Palma może przeżyć nawet w niesprzyjających warunkach. Wszystkie te cechy były jak najbardziej adekwatne to temperamentu głównej bohaterki. Kiedy więc Juda-syn Jakuba przyjechał do domu jej ojca, wybierając ją na żonę dla swojego syna Era, Tamar wykazała się należytym posłuszeństwem, jednak w głębi duszy nie chciała się pogodzić ze swoim losem. Przerażenia dopełnia też fakt, że Er był uważany za gwałtownego, wybuchowego i niebezpiecznego mężczyznę. Nie mniej jednak posłuszna woli ojca wypełnia swoją powinność. I tak zaczynają się losy Tamar. Kobiety, w której wciąż rodziła się nadzieja na przetrwanie. Nigdy nie przestała wierzyć, nie pooddawała się lękom ani obawom, które ją prześladowały.

Tamar jako Kananejka była niewierząca, nie oddawała czci bożkom wykonanym z gliny, kamienia czy drewna, jak to robiła jej matka, siostry, bracia a potem teściowa. Tamar fascynował Bóg Hebrajczyków, Bóg Judy i jego ojca. I nawet pod groźbą licznych szyderstw i poniżania, nie bała się o Niego pytać. Czuła Jego obecność, jakąś niezmierzoną siłę, która sprawiedliwie rozdziela łaski, uwzględniając to czy ktoś postępuje uczciwie bądź niegodziwie. Ta wiara połączona z wielką nadzieją i pokorą sprawiła, że Tamar otrzymała łaski, o jakie prosiła.

Przepiękna to była historia, niezwykle poruszająca i zadziwiająca. I choć napisana jest bardzo prostym językiem momentami zbyt prostym, takim harlequinowym , to nie zmienia to faktu, że losy Tamar bardzo mnie urzekły. W tym przypadku przesłanie i treść przesłoniło formę i język, dlatego wcale prostota języka mnie nie raziła. Nie mogę się doczekać kolejnych części sagi i opowieści o pozostałych kobietach. 


Za egzemplarz dziekuję Wydawnictwu Aetos


Komentarze

  1. Czytałam gdzieś ostatnio o tej książce i bardzo mnie wtedy zaintrygowała. Jeżeli będę miała okazję to chętnie się z nią zapoznam. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Mam ją na swojej liści do przeczytania. Bardzo lubię Rivers, przeczytałam wiele jej książek. Każda z nich urzekła mnie na swój sposób.

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo lubię czytać o biblijnych kobietach, zapowiada się interesująca lektura:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie