Przejdź do głównej zawartości

„Małe cuda” Cheryl Strayed


Wydawnictwo: Znak literanova 
data wydania: 3 lutego 2014
tłumaczenie: Adriana Sokołowska-Ostapko 
tytuł oryginału: Tiny Beautiful Things: Advice on Love and Life from Dear  Sugar
oprawa: miękka
liczba stron: 400




Jeżeli napiszę, że jest do książka dla wszystkich, to większość się zniechęci, ponieważ z reguły „coś, co jest dla wszystkich”, tak naprawdę jest dla nikogo. Istnieją na szczęście wyjątki od każdej reguły i to jest jeden z nich, dlatego tę pozycję powinni przeczytać wszyscy. Żony, matki, córki, mężowie, ojcowie i synowie. 

Cheryl Strayed przez wiele lat prowadziła anonimowo internetowy dział z poradami, za darmo. Miała wtedy dwójkę małych dzieci, masę długów i cierpiała na brak regularnych dochodów. Po krótkim czasie portal stał się fenomenem, pisali do niej ludzie, którzy nie mieli się komu zwierzyć ani komu poradzić. Anonimowi czytelnicy pisali do niej, bo czuli, że ta nieznajoma naprawdę ich rozumie i odpowie na każde pytanie z wielką empatią i mądrością. Poza tym czasem łatwiej „wygadać” się anonimowej, nieznajomej kobiecie niż na przykład sąsiadce czy nawet przyjaciółce. Ponieważ problemy niekiedy nas przerastają albo po prostu jest nam wstyd się do czegoś przyznać. 

Niespodziewane i niewytłumaczalne nieszczęścia czekają każdego z nas. Tak można określić sedno odpowiedzi Cheryl na listy czytelników. „Życie to nie stworzona dla naszej przyjemności i zaspokajania egocentrycznych pobudek gierka komputerowa”. [str.9] Wszystko, co nas spotyka ma sens – każdy grzech, każdy smutek, każde zranienie. Odpowiadając na listy Cheryl podawała przykłady własnych zmagań, między innymi okrucieństwa jakiego doświadczyła. To dzięki temu zdobyła taką sympatię, kierując się empatią, obnażając swoje niedoskonałości po to, abyśmy mogli zrozumieć źródło własnych problemów. W ten sposób wirtualna Przyjaciółka udzieliła setek rad od serca ludziom, których nigdy nie widziała. Bardzo trudno było jej wieść podwójne życie, ponieważ była już wtedy pisarką, autorką „Dzikiej drogi”, z trudem wtedy wiążącą koniec z końcem, a z drugiej strony - anonimową felietonistką wielbioną przez tłumy internautów. 

Listy opublikowane w tej książce pochodzą od ludzi, którzy zwrócili się do Cheryl z prośbą o pomoc. Zdziwiła mnie ilość listów napisanych przez mężczyzn. Jak się okazuje nie tylko kobiety potrzebują porady czy chęci wygadania się. Cheryl odpowiadała ludziom mówiąc im nie tyle, jak postąpić w danej sytuacji, ale usiłowała ukazać zwykle niedostępny nadawcom, inny punkt widzenia albo przedstawić możliwe rozwiązania skomplikowanej sytuacji. A sytuacje były różne: zdrada, śmierć dziecka, poronienie, rozwód, strata pracy, młodzieńczy bunt, późność dwudziestolatków, problemy łóżkowe, choroby, kalectwo. Dotyka to każdego, w mniejszym lub większym stopniu. Dlatego dużo tu emocji, łez, cierpienia, poczucia niesprawiedliwości, wahań, wątpliwości, ale i szczęścia oraz nadziei. Na pewno nie są to listy w stylu „Kącik porad Gosi”. Są te teksty, które zapaliły w niektórych iskierkę nadziei lub otworzyły oczy na coś, czego może nigdy nie dostrzegał, choć było na wyciągnięcie ręki. Takie lekarstwo na wszelkie smutki, zmartwienia, bez względu na wiek i status społeczny. Polecam gorąco!


Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu  Znak

Komentarze

  1. Od dawna już planuję się z nią zapoznać, jednak na razie mam inne lektury w planach. Zapisuję ją na moją listę "must read" ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie