Przejdź do głównej zawartości

„Korespondencja” Giuseppe Tornatore

Wydawnictwo: Rebis
data wydania: 13 luty 2018r.
tytuł oryginału: La corrispondenza
Seria: Bel Paese. Mistrzowie współczesnej literatury włoskiej
tłumaczenie:  Alicja Bruś
oprawa: twarda
liczba stron:  160




Giuseppe Tornatore to włoski reżyser, scenarzysta i pisarz. W 1990 roku zdobył Oscara za film Cinema Paradiso. Twórca wielu głośnych filmów, takich jak Malena (2000), czy Koneser (2013). Powieść Korespondencja została zekranizowana w 2016 roku w doborowej obsadzie z Olgą Kurylenko i Jeremym Ironsem w rolach głównych. Muzykę do filmowej adaptacji skomponował Ennio Morricone. I właśnie tę książkę miałam okazję przeczytać.

On, Ed - szanowany profesor fizyki, przykładny mąż i ojciec dwójki dzieci. Ona, Amy - studentka fizyki, utrzymująca się z pracy kaskaderki. Wydawać by się mogło, że to banalna historia. Profesor i studentka uwikłani w romans. Nic bardziej mylnego. Uczucie tych dwojga ludzi jest nieskończone, a tym samym nieśmiertelne. „Chciałabym zrozumieć jak żyje się w tak absolutnej miłości”. Zatem, kto chce zrozumieć, niech przeczyta.

Związek Amy i Eda ograniczał się do hotelowych pokoi, esemesów wysłanych po kryjomu, napisanych w pośpiechu mejli. Mimo tego ich poczucie bliskości i wzajemnego zrozumienia wykraczało stanowczo poza ramy standardowych związków. „Matematycznie nieubłagany czas wpada do pokoju, wślizguje się przez okno z geometriami porannego światła i znów zaczyna odliczać”. Można by powiedzieć, że dobrali się z matematyczną precyzją i dokładnością.

Amy ani na chwilę nie rozstaje się ze swoim iPhonem i gdziekolwiek jest wysyła ukochanemu strzępki myśli, wyznań, słów przesiąkniętych tęsknotą. Ed rewanżuje się w podobny sposób. Zna jej rozkład dnia do tego stopnia, że wie, co o danej godzinie będzie robić albo koło czego przechodzić. Dla Amy te krótkie wywiany zdań są sensem jej życia. Funkcjonuje tylko dlatego, że odczytuje codziennie esemesy od Eda. Są lekarstwem na dzielącą ich odległość. Pewnego dnia podczas wykładu z fizyki Amy dowiaduje się, że Ed nie żyje. Nie może w to uwierzyć, gdyż wiadomości i przesyłki wciąż od niego przychodzą. „Dopóki tu byłeś, galaktyka mojego życia jakoś się trzymała. Teraz spada w pustkę, bez zastanowienia”. Okazuje się, że jej ukochany przewidział własną śmierć. Przygotował się na wszelkie ewentualności. Chciał być dla niej nieśmiertelny. Zaplanował zatem wysyłanie jej wiadomości, przesyłek i kwiatów.

Jesteśmy świadkami nietypowej korespondencji. Korespondencji przepełnionej miłością, namiętnością, pragnieniem bliskości, wsparciem. Wyłania się z niej obraz pięknego uczucia, które nawet śmierć nie potrafiła zniszczyć. Wszystko po to, aby jeszcze bardziej spotęgować ich przywiązanie. „Ludzi umysł nie jest stworzony tak, aby zrozumieć nieskończoność, tak jak nie potrafi zrozumieć miłości”. 

Giuseppe Tornatore w przepiękny sposób opowiedział o miłości. O miłości dojrzałej i spełnionej. Takiej, która pokonuje wszelkie przeszkody, wszelkie prawa fizyki. „Korespondencja” to kunsztowna historia o związku na odległość, zarazem bardzo delikatna i subtelna. Nie ma tu zbędnych opisów i ckliwych wyznań. Każde słowo ma tu znaczenie i tylko potęguje siłę uczucia między Amy i Edem. Bardzo polecam, króciutka książeczka, a tak poruszająca, wzruszająca i przywracająca wiarę w nieskończoną miłość. 

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.




Komentarze

  1. Bardzo fajna pozycja książkowa idealna dla mnie, Włosie produkcje bardzo przypadają mi do gustu
    _______________________
    https://turbotlumaczenia.pl/tlumaczenia/przysiegle/francuski/warszawa

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie