Przejdź do głównej zawartości

„Służąca” Alicja Sinicka

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece
data wydania:  14 października 2020 r.
oprawa:  miękka ze skrzydełkami
liczba stron: 368




Obsesja to z definicji objaw psychopatologiczny, typowy dla zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, na który składają się uporczywe myśli lub wyobrażenia powracające wbrew woli osoby chorej. Istotne, iż towarzyszące obsesji myśli chorzy odczuwają jako swoje własne. Takie mroczne wątki dotyczące obsesji pojawiają się w najnowszej książce Alicji Sinickiej „Służąca”. To moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. 

Poznajemy Julię. To młoda dziewczyna, która pracuje jako pomoc domowa. Mam już wyrobione referencje i zyskała sobie uznanie w dzielnicach miasta. Pracodawcy chwalą ją za sumienność, rzetelne wywiązywanie się z obowiązków, dokładność i solidność. Pewnego dnia trafia do domu państwa Borewskich, on jest wziętym prawnikiem, a ona spędza czas w domu. Julia dostaje wysoką stawkę i podejmuje się pracy. Jednak od początku dziewczyna czuje lekki niepokój. Małżeństwo Borewskich wydaje się dziwne, a oboje małżonkowie mają osobliwe przyzwyczajenia. Mikołaj Borewski interesuje się średniowieczem i walkami rycerzy. W wolnych chwilach organizuje turnieje rycerskie i razem ze swoim bractwem imitują pojedynki na miecze. Są ubrani w zbroje, jedzą wtedy staropolskie dnia gotowane w żeliwnych garnkach, chodzą w wyszywanych tunikach. To, co Julii na początku się podobało u prawnika i wzbudzało jej zachwyt, teraz zaczęło ją przerażać. Bowiem Mikołaj zafascynowany średniowiecznymi obyczajami, a szczególnie społecznymi relacjami, pewne praktyki zaczął wprowadzić w domu. Julia wpada w pułapkę i zbyt późno się orientuje, że nie ma z niej wyjścia. Teraz jej praca polega na „służeniu” swojemu panu. Ma chodzić w odpowiednich strojach, haftować wzorki na tunikach, gotować po staropolsku i polerować zbroje rycerskie. Jak można się domyślić, taka sytuacja sprawia, że Julia jest u kresu wytrzymałości. Zarówno fizycznej, jak i psychicznej.

Ciekawym wątek poruszonym przez autorkę jest właśnie gra pozorów. Zastanawiające jest to, jak wielu ludzi potrafi doskonale udawać. Jedne rzeczy się pokazuje, a drugie zasłania przed światem, nie przekraczając granicy smaku. A do tej niebezpiecznej i mrocznej sfery całkowicie przechodzi się, kiedy światła jupiterów gasną. Wtedy to wszelkie hamulce zostają popuszczone, a dla osób przebywających w pobliżu takiej osoby, zaczyna się piekło.

Książkę czytało się szybko. Drażniła mnie trochę główna bohaterka. Moim zdaniem średnio się autorce udało przedstawić jej psychikę. Fabuła momentami też była niespójna. Swoją sytuację Julia mogła rozwiązać dużo wcześniej, ale pani Sinicka, kreując swoją bohaterkę, przypisała jej zbytnią infantylność i naiwność. Nie podobało mi się również zakończenie ani także sam punkt kulminacyjny, czyli rozwiązanie całej akcji. Bardzo mocno było to naciągane i trochę nielogiczne. Piękna natomiast jest okładka tej książki. Z pewnością przyciąga uwagę, a czasami to wystarczy, aby przekonać się do czytania. 


Filmik promocyjny



Książka "Służąca" dostępna na Tania Książka.

Więcej książek dla kobiet

 


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie