Przejdź do głównej zawartości

"Król szczurów" James Clavell

Pierwszy raz przeczytałam ją na początku liceum, potem kilkakrotnie do niej powracałam i za każdy razem zachwycała mnie tak samo.
 James Clavell, z pochodzenia pół-Irlandczyk, pół-Anglik, urodził się w Australii, wychowywał w Anglii. W czasie II wojny światowej był kapitanem Królewskiej Artylerii. W 1942 roku dostał się do japońskiej niewoli i został zesłany do obozu Changi na Singapurze, gdzie przebywało sto pięćdziesiąt tysięcy jeńców. Tam właśnie rozgrywa się akcja tej powieści.  Choć jest to miejsce rzeczywiste, to wszelkie wydarzenia zawarte w książce oraz jej bohaterowie są fikcją.

W owym obozie na końcu świata, żołnierze oderwani są od wszelkich informacji o losach wojny, pozbawieni nadziei, a często nawet woli przetrwania, skazani na głód, choroby tropikalne i zimnych japońskich oprawców. Są jednak jednostki, które radzą sobie lub raczej próbują sobie radzić z zaistniałą sytuacją. Na powierzchnię wypływają szczury, jednostki cyniczne (nawiązując do tytułu szczury potrafią przystosować się do każdych warunków, tak jak niektórzy ludzie), które żerują na bezbronnych współwięźniach. Obowiązuje tu "prawo dżungli" - silniejszy wygrywa. Tym silniejszym jest Król. Król jest amerykańskim kapralem. Zajmuje się czarnorynkowym handlem z więźniami, strażnikami czy miejscową ludnością, czym szybko zdobywa sobie uprzywilejowaną pozycję. Wokół jego pryczy jest więcej miejsca, nigdy nie głoduje, posiada swoich sługusów. Zawsze porządnie i schludnie ubrany. Jest typowym człowiekiem interesu - kapitalistą. Jego działalność nierzadko kłóci się z etyką, moralnością, czym on sam niespecjalnie się przejmuje. Stanowi to natomiast problem dla jego wspólnika Petera Marlowa.(moja ulubiona postać z powieści, chciałam zawsze spotkać mężczyznę, obdarzonego takki cechami jak Marlow). Jest on człowiekiem honoru, uczciwym, który stara się być po prostu dobrym. Dlatego nie zgadza się z Królem i nie może pojąć jego postępowania.  Mimo tego nawiązuję się miedzy nimi więź, a może nawet przyjaźń. Marlow towarzyszy Królowi do samego końca. Autor doskonale kreśli ich portrety psychologiczne. Czy opłaca się być uczciwym? Jaka jest cena honoru? Gdzie leży granica kompromisu? Te pytania nasuwają się przy czytaniu tej powieści. Należy jeszcze wspomnieć o jednym bohaterze - poruczniku Grey'u. Grey jest zwolennikiem tego, aby dzielić wszystko po równo, jak w socjalizmie. Tu pojawia się konflikt i nienawiść do Króla.

Kto więc wygra? Kto przetrwa i będzie zwycięzcą? Koniec wojny, na który wszyscy czekali z takim utęsknieniem, wcale nie będzie oznaczał pełni szczęścia. Ponieważ jak się okaże, nie wszyscy będą umieć funkcjonować w normalnym świecie.

Całość tworzy kultowe już dzieło, które wbiło się w kanon literatury i już zawsze będzie czynić swoją  powinność - będzie zachwycać czytelnika.

Komentarze

  1. Hm... widzę że to może być coś podobnego do "Władcy much"?? Albo "Zerwać pąki zabić dzieci"? Jeśli tak, to koniecznie muszę się z nią zapoznać! Pozdrawiam i dodaję do linków :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Czytając Twoją recenzję, przypomniałam sobie, że czytałam już kiedyś o tej książce.
    Kiedyś postaram się na pewno przeczytać.

    Dziękuje za odwiedziny i również dodaje do linków :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Świetna książka, jedna z moich ulubionych:) Film na jej podstawie też mi się podobał, jest wiernym odzwierciedleniem książki. Jedyne czego mi w nim zabrakło to podziękowania Greya, kierowane do Króla i Marlowa, za to, że dzięki nienawiści do nich utrzymał się przy życiu:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie