Przejdź do głównej zawartości

„Pocałunek kata” Mons Kallentoft

Wydawnictwo: Rebis
data wydania: 26 lutego 2019 r. PREMIERA 
tytuł oryginałuBödelskyssen
tłumaczenie:  Anna Krochmal, Robert Kędzierski
oprawa: całopapierowa z obwolutą
liczba stron: 352





„Pocałunek kata” to jedenasta powieść o komisarz policji Malin Fors i druga część nowego cyklu inspirowanego ludzkimi zmysłami. („Zapach diabła” - cz.1).

Malin Fors powraca do Linköping po kilku miesiącach, jakie spędziła jako oficer łącznikowy policji przy ambasadzie w Bangkoku. Przeszła terapię. Udało jej się zachować trzeźwość, ale jest niespokojna i potrzebuje skomplikowanego przypadku, aby trzymać się z dala od alkoholu. Okazja nadarza się dość szybko. Na lotnisku pewien mężczyzna porywa samolot i grozi wysadzeniem go granatami. Groźba jest realna, gdyż porywacz to bardzo sfrustrowany i doświadczony tragediami człowiek. Parę miesięcy temu jego nastoletnia córka popełniła samobójstwo na skutek hejtu w Internecie. Teraz on, ojciec, pragnie zemsty na oprawcach jego jedynego dziecka. Żąda, aby policja wydała mu winnych za upokorzenie córki. Malin szybko kojarzy fakty, odkrywa powiązania i zaczyna sobie przypominać dlaczego kocha być policjantką. Niestety akcja odbicia zakładników nie powodzi się i ginie wiele osób, w tym porywacz. Malin znów musi poradzić sobie z wyrzutami sumienia i demonami nierozwiązanej sprawy, która nawiedza ją w snach. Wkrótce dochodzi do kolejnych zbrodni. Okrutnie zostaje zamordowana jedna z dziewczyn, która przyczynia się do samobójstwa swojej koleżanki. Malin znowu zauważa powiązania i zaczyna prowadzić śledztwo, a raczej wyścig z czasem, aby uratować inne młode osoby.

Mons Kallentoft porusza tu kilka wątków. Jednym z nich jest polityka ogromnych firm farmaceutycznych, które nie bacząc na skutki przeprowadzają nielegalne badania i testują nowe leki. Lekarze bawiąc się ludzkim życiem jednym podają lekarstwa, a innym placebo. Kto ma prawo decydować o życiu i śmierci? Przypadek? Człowiek? Czy to jest sprawiedliwe, zabić nielicznych, aby ratować wielu? I czy zemsta przynosi ukojenie?

Innym problemem poruszanym przez Kallentofta jest siła oddziaływania mediów społecznościowych i to, jakie konsekwencje może mieć jedno opublikowane zdjęcie, które ktoś zamieścił dla zabawy. Ukazuje również bezduszność ówczesnych nastolatków i ich nieświadomych rodziców. Świat, w którym grupa młodych osób bezkarnie może upokarzać innych. Świat, w którym rodzice nie mają pojęcia w jaki sposób ich dzieci spędzają czas wolny i co zamieszczają na portalach społecznościowych. Czyli żaden science fiction, witamy w realu.

Cała historia jest ekscytująca od samego początku. Język jest ostry i bezpośredni, bez dodatkowych opisów. I jak to u Monsa już bywa - słyszymy także myśli i zamiary sprawcy. Większość recenzentów wskazuje również na to, że Mons Kallentoft jest mistrzem cliffhangerów (ang. „zawieszenie na krawędzi klifu”), zabiegu, który polega na nagłym zawieszeniu akcji w sytuacji pełnej napięcia, w której główni bohaterowie znajdują się w trudnej sytuacji, nawet zagrożenia życia. A to wszystko sprawia, że nie mogę się doczekać kolejnej części z komisarz Malin Fors w roli głównej. Polecam.

 Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie