Przejdź do głównej zawartości

Przeczytane w 2018

1. "Inwigilacja" Remigiusz Mróz
2. "Noc" Bernard Minier
3. "Korespondencja" Guseppe Tornatore
4. "Miasto Świętych Mężów" Luis Montero
5. "Oskarżenie" Remigiusz Mróz
6. "Najszczęśliwsze dzieci na świecie, czyli wychowanie po holendersku” Rina Mae Acosta, Michele Hutchison
7. "Córki latarnika" Jean Pendziwol
8. "Nowe niebo" Hanna Cygler
9. "Testament" Remigiusz Mróz
10. "Dzienniki więzienne" Jeffrey Archer 
11. "Walden, czyli życie w lesie" Henry David Thoreau 
12. "Cudowny chłopak" R. J. Palacio 
13. "Bella i Sebastian 3. Przyjaciele na całe życie Nicolas Vanier
14. "Bańka" Siri Pettersen
15. "A ja żem jej powiedziała..." Katarzyna Nosowska
16. "Szczuroap" Jay Asher, Jessica Freeburg
17. "Będziesz na to patrzył" Magda Rem
18. "Policjanci.Ulica" Katarzyna Puzyńska
19. "Powró na Paros" Vanessa Greene
20. "Wielka samotność" Kristin Hannah
21. "Miłość dla dorosłych" Anna Ekberg
22. "Bez przeszłości" Keith Donohue
23. "Pogrzeb na zamówienie" Anthony Horowitz
24. "Kontratyp" Remigiusz Mróz
25. "Kastor" Wojtek Miłoszewski
26.  "Księżna jeleń" Andrés Ibáñez
27. "Heroina" Mons Kallentoft, Markus Lutteman
28. "Obserwuję cię" Teresa Driscoll
29. "Kirke" Madeline Miller
30. "TOPR. Żeby inni mogli przeżyć" Beata Sabała-Zielińska 
31. "Diablero" 0F.G. Haghenbeck 
32. "Tatuażysta z Auschwitz" Heather Morris 









Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie