Przejdź do głównej zawartości

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey


Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece
data wydania: 12 listopada 2020 r.
tytuł oryginału: The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II
tłumacznie: Edyta Świerczyńska
oprawa: twarda
liczba stron: 312



Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”.

„The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się na ogromnej dokumentacji, dogłębnej analizie, wyczerpujących przemyśleniach i pieczołowitej trosce o szczegóły. Związek pomiędzy historią i opowieścią, prawdą i fikcją jest dużo bardziej płynny i niestabilny, a tym samym bardziej interesujący.

W pierwszym tomie książki śledziliśmy losy królowej Elżbiety jako dziecka i zakochanej mężatki. Koronacja, pierwsze lata panowania pod patronatem Winstona Churchilla to wątki początkowych odcinków. W drugim i trzecim sezonie królowa musi współpracować z premierami, którzy są zaledwie cieniami poprzedniego męża stanu. Cała zatem książka zamyka się w latach 1956-1977. Od kryzysu sueskiego i wyścigu kosmicznego Stanów Zjednoczonych i ZSRR, przez współpracę księcia Windsoru z Hitlerem, po pogłoski o kryzysie w królewskim małżeństwie. Przewodnik jest uzupełnieniem serialu, który obejmuje dwie dekady panowania Elżbiety II.

Podobnie jak pierwszy tom, część druga również stanowi próbę odgraniczenia faktów od fikcji ekranowej. Ile prawdy historycznej jest w wydarzeniach przedstawionych w „The Crown”, a w jakim stopniu jest to inwencja twórcza autora serialu, Petera Morgana? Kilkakrotnie będziemy świadkami spotkań Elżbiety II z przeróżnymi postaciami, które niemal na pewno nie miały prawa się pojawić – na przykład z Eileen Parker, żoną przyjaciela Filipa, Mike’a Parkera. Robert Lacey twierdzi, że te spotkania nigdy nie miały miejsca, a te „twórcze” wstawki mają ucieleśniać motywy przewodnie i przesłanie fabularnej. Należy pamiętać, że serial telewizyjny to nie to samo co dokument, zatem takie ubarwienia są wskazane. 

Z drugiej stronny Peter Morgan nie zasiada do pisania „The Crown”, dopóki z pomocą dokumentalistów nie stworzy pełnego szkicu historycznego każdego odcinka. Osią i podstawą wszystkich odsłon są rzetelne materiały historyczne: listy, dokumenty, kroniki filmowe oraz wywiady z żyjącymi uczestnikami i świadkami wydarzeń. Następnie właśnie dodaje im się kolorytu, powołując do życia widowisko telewizyjne będące wyjątkową mieszanką prawdy historycznej i wyobrażeń. 

Książkę czyta się tak, jak ogląda się serial. Jest wciągająca i w znaczy sposób uzupełnia wątki w produkcji telewizyjnej. Dodatkowymi walorami estetycznymi jest jej wydanie i zamieszczone fotografie. Dla fanów serialu pozycja obowiązkowa, świetnie dopełnia całość. Ja jestem zachwycona zarówno produkcją telewizyjną, jak i książką. Pomagają one zrozumieć emocje głównych bohaterów, choć akurat właśnie uczucia i emocje na dworze królewskim zawsze starano się ukryć.  



Inne dostępne biografie 


Komentarze

  1. Niedawno zaczęłam oglądać serial i z chęcią sięgnę również po książki, które do niego nawiązują.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie