Przejdź do głównej zawartości

„Kobiety, które czują za bardzo” Katarzyna Kucewicz


Wydawnictwo: Rebis
data wydania: 23 lutego 2021 r.
oprawa: całopapierowa
liczba stron: 296



„Wrażliwość przechodzi dzisiaj rewolucję. Cecha ta, jeszcze niedawno uważana za oznakę niedojrzałości i egzaltacji, rozumiana jest już znacznie szerzej - jako wyjątkowy dar czucia więcej i głębiej. Wyciąga się ją z dna szafy, zachęcając, by się wreszcie nie wstydzić i zacząć szanować jej żywą obecność. Być wrażliwą oznacza być skontaktowaną ze swoimi emocjami, nawet tymi nieznośnymi jak wstyd. Ale też odważną, bo okazanie jej w czasach tak mało wrażliwych jest aktem pewności siebie, wysokiego poczucia własnej wartości”.

Pani Katarzyna Kucewicz jest psycholożką i psychoterapeutką od lat pracującą z osobami, które czują za bardzo. Doradza kobietom jak mogą o siebie dbać i czerpać siłę z posiadania tej wyjątkowej cechy osobowości. W książce „Kobiety, które czują za bardzo” wykorzystuje teorie dr Elaine Aron i często nawiązuje do jej badań. Widać tu też wpływ Stefanie Stahl i koncepcji Dziecka Cienia i Dziecka Słońca.

Pisząc tę książkę autorka spotkała się z opiniami kwestionującymi istnienie wysokiej wrażliwości, jako odrębnej cechy charakteru. Przeciwnicy twierdzą, że skoro wrażliwość nie została wpisana do żadnego rejestru chorób i zaburzeń, to może jest wymysłem i próbą usprawiedliwienia ludzkiej słabości, po prostu histerią.

Wrażliwość to cecha, która powstała niezależnie od woli, ale odpowiednio traktowana - zaopiekowania, wzmacniana lub odrzucana może się stosownie odpłacić. Będzie kierować życie w stronę pięknych sytuacji albo umęczenia i frustracji. Jednak wiedza o niej jest pierwszym krokiem do zaakcentowania tej cechy.

Bardzo podobał mi się rozdział o przybieraniu różnych masek, aby ową wrażliwość ukryć lub stłumić. Pozornie są to strategie radzenia sobie w świecie mało wrażliwym z wysoką wrażliwością. Tak naprawdę ukrywanie wrażliwości i zakładanie masek zaczyna się już w wieku dziecięcym. Dzieci szybko uczą się, jakie zachowania się nagradzane, a jakie karane. I w ten sposób maluchy wymyślają dla siebie role, taki „sposób na przetrwanie i uzyskanie miłości, akceptacji i poczucia przynależności”. We wczesnym dzieciństwie są to procesy nieświadome, lecz bardzo intensywne. Grzeczna dziewczynka, prymuska, słodki aniołek, smutna zgrywuska, mała królowa śniegu czy buntowniczka. Z dużym niepokojem i smutkiem psycholożka te typy zachowań rozpoznaje. Jednocześnie podkreśla wniosek dr Elaine Aron, która „wyraźnie sprzeciwia się wtłaczaniu wysokiej wrażliwości w określone ramy”. Wrażliwość to odmienna cecha, która pojawia się zarówno u pogodnych ekstrawertyków, „królowych imprez”, jak u posępnych introwertyków. Zatem osoby wysoko wrażliwe to nie tylko płaczliwe i nieśmiałe histeryczki, to również przebojowe kobiety, które codziennie zamieszczają relacje na Instagramie.

Moje wielkie uznanie dla pani Katarzyny za to, że pochyliła się nad osobami, które borykają się z problemami natury emocjonalnej wynikającymi z czterech głównych powodów: przestymulowania, niskiej samooceny, nadmiernych reakcji emocjonalnych i braku odporności na krytykę. Praca nad tymi obszarami może przyczynić się do poprawy jakości życia osób zmagających się z wysoką wrażliwością. A ta książka jest z pewnością dużym krokiem do lepszego samopoczucia i zakceptowania siebie. 

Bardzo się cieszę, że powstała taka książka i tak, jak autorka założyła, „odbyłam osobistą wędrówkę, która pomogła uporządkować mi w sobie cechę wysokiej wrażliwości”. I mam nadzieję, że ta cecha będzie mi służyła, a nie prowadziła do przekleństwa. Na koniec zdanie innej mentorki, pomysłodawczyni projektu „Sexy zaczyna się w głowie”, pani Karoliny Cwaliny-Stępniak - „Prawdziwych przyjaciół poznaje się w sukcesie”. Otóż to!


Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Rebis za co bardzo dziękuję.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie