Przejdź do głównej zawartości

„Szczurołap” Jay Asher, Jessica Freeburg

Wydawnictwo: Rebis
data wydania: 26 czerwca 2018r. 
Tytuł oryginał: Piper 
Przekład: Agnieszka Jacewicz
seria: Literatura dziecięca i młodzieżowa
oprawa: broszura klejona ze skrzydełkami
liczba stron: 144




Hameln to miasto w północnych Niemczech, w Dolnej Saksonii. Jak każde miasto ma swoją legendę. Legenda ta głosi, że w XIII wieku spokój miasteczka zburzyła plaga szczurów. Wynajęty przez mieszkańców szczurołap obiecał zająć się nieproszonymi gośćmi, pod warunkiem, że za usługę otrzyma sowitą zapłatę. Oczywiście nikt w Hameln nie zgłosił sprzeciwu, więc mężczyzna zabrał się do pracy. Wziął piszczałkę i zaczął na niej grać, a szczury z całego miasta wyszły mu na spotkanie. Szczurołap, nie przestając grać, wyruszył w kierunku rzeki Wezery znajdującej się za bramą Hameln i wszedł do wody. To samo uczyniły szczury, nieświadome tego, że idą na pewną śmierć. Kiedy wszystkie gryzonie się utopiły, mężczyzna wrócił do miasta po obiecaną zapłatę. Mieszkańcy, uwolnieni od problemu szczurów, odmówili jednak wywiązania się z umowy. I wtedy zaczęło się najgorsze. Mężczyzna opuścił miasto, ale jakiś czas później powrócił. Zagrał jeszcze raz, ale tym razem za nim podążyły wszystkie dzieci w mieście (według legendy niemal sto trzydzieścioro). Najmłodsi mieszkańcy miasta poszli na dźwięk instrumentu, tak jak szczury. Mężczyzna wyprowadził dzieci poza bramy miasta, na wzgórze. Tam wszyscy, razem ze szczurołapem, rozpłynęli się w powietrzu.

Motyw tej legendy wykorzystał Jay Asher, autor „13 powodów”. Zaprosił do współpracy Jessicę Freeburg, autorkę powieści paranormalnych i specjalistkę do mrocznych klimatów. Pomógł im w tym jeszcze Jeff Stokely, genialny rysownik. W ten sposób powstała fascynująca powieść graficzna o samotności, miłości i zemście. Asher i Freeburg poszli jednak o krok dalej niż mówi sama legenda. Starali się dociec motywów postępowania szczurołapa. Skąd wiedział jaką melodię zagrać?! Kim był? Czy miał rodzinę? Czy podczas pobytu w Hameln dał się poznać mieszkańcom?

Dawno, dawno temu... pośrodku gęstego i mrocznego lasu było sobie małe miasteczko. Poznajemy najpierw jedną mieszkankę - Magdalenę. To młoda głucha dziewczyna. W Hamlen czuje się bardzo samotna. Tutejsi mieszkańcy śmieją się z niej i wyszydzają. Mimo to stara się przetrwać. Pomaga jej w tym ogromna wyobraźnia i empatia. Spotyka szczurołapa i nawiązuje się między nimi specyficzna więź. Podczas długich wieczornych rozmów młodzi ludzie poznają się bliżej, opowiadają o sobie i o nurtujących ich problemach. Oboje są samotni, odrzuceni i czują się niezrozumiani przez otoczenie. Jednak podejście do życia mają różne. Magdalena potrafi wybaczać i stara się dostrzec w każdym człowieku dobre strony, natomiast szczurołap twierdzi, że to naiwne myślenie, które może prowadzić do skrzywdzenia. Uważa, że za wyrządzone złe uczynki każdy musi ponieść karę. Pała żądzą zemsty. W przeciwieństwie do Magdaleny. Dziewczyna mimo wielu wyrządzonych jej krzywd, podchodzi do tego obojętnie i przy pomocy swojej wyobraźni podąża do przodu. Czy między taki skrajnymi poglądami będzie miejsce na uczucie....

Przepięknie ilustrowany „Szczurołap” wciąga od pierwszej strony. Wykreowany tutaj świat jest dziwny, mroczny i przerażający. Jednak uczucia, pragnienia ludzi są takie same jak dziś. Chciwość, żądza zemsty, samotność, odrzucenie... to przecież bolączki ludzi współczesnych. Jak sobie z tym poradzić? „Szczurołap” z niezwykłą szczerością odkrywa przed nami tajemnicę i wyjawia sens jednej z najstarszych legend. Autorzy oddają tu prawdziwe emocje i przenoszą czytelnika do miasteczka na skraju mrocznego lasu. A co najważniejsze - przemycają w tej opowieści uniwersalne wartości i dylematy, z którymi zmaga się każdy człowiek. Polecam.




Komentarze

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie