Przejdź do głównej zawartości

"Wyznania Maksa Tivolego" Greer Andrew Sean

Przekład: Maciej  Szymański
Oprawa: broszurowa klejona
Liczba stron: 296
Wydanie: 2005
Format: 128 x 197
ISBN: 83-7301-603-1



Czy wyobrażacie sobie, że można zacząć życie od końca? Albo jak to jest znać datę swojej śmierci? Maks Tivoli ją znał i był fenomenem medycznym, który stał się jego przekleństwem.
San Francisco, rok 1871, wtedy przeszedł na świat chłopiec  - Maks. Nie wyglądał i nie pachniał jednak jak zwykłe niemowlę, był cały pomarszczy. Jego ciało dojrzewało w odwrotnym kierunku - stawało się coraz młodsze. Ale we wnętrzu był coraz starszy - w każdej  jego cząstce umysłu i duszy,  na zewnątrz - młodszy. 

Dzięki tej drwinie natury Maks mógł kochać Alice-swoją miłość życia -  trzy razy, za każdym razem w inny sposób, zawsze z tą samą mocą. Zakochał się w niej, gdy była nastolatką, a on chłopcem uwięzionym w ciele starego człowieka. Po raz drugi, gdy oboje spotkali się w średnim wieku, lecz ona go wtedy nie rozpoznała. A on, z pomocą przyjaciela, tkwił w tej mistyfikacji. Tak jakby dostał drugi raz tę samą szansę. Po raz trzeci, gdy ona jest już mocno posiwiała, a on jest stracem z ciałem chłopca.

"Jest w niej trup, który wymaga wyjaśnień. Kobieta kochana trzy razy. Zdradzony przyjaciel. Chłopiec, którego długo szukano". Czego chcieć więcej od powieści? Zwłaszcza, że pisarz słowa dotrzymuje.

Książka Greera, napisana w formie stylizowanego na XIX-wieczną prozę pamiętnika, wpisuje się w tradycję romansów najwyższej półki. Fragmentami przypomina Prousta (to samo umiłowanie szczegółu, pragnienie zatrzymania chwili), trochę "Cierpienia Młodego Wertera", trochę "Lolitę".

Ale przede wszystkim jest to wzruszająca opowieść o miłości, której nie zniszczył czas.  Opowieść o przyjaźni, która przetrwała całe życie, która była  zdolna do największych poświeceń. Książka, która intryguje i  zachwyca, zarówno treścią jak i sposobem prowadzenia narracji. Bezwarunkowa miłość, która jest stanie znieść wszystko i ciągle trwać, bo przecież "Każdy z nas jest miłością czyjegoś życia".

Komentarze

  1. Wynajdujesz bardzo interesujące książki, więc z przyjemnością ją przeczytam:)). Tylko najgorzej znaleźć chwilkę wolnego, ale z tym pewnie wszyscy się zmagają:)
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Czy ta książka nie była przypadkiem pierwowzorem
    dla filmu Curious Case of Benjamin Button?
    Zaciekawiłaś mnie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Ciekawe, ciekawe... Podoba mi się :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Bardzo ciekawa powieść. Podobnie jak Biedronka zastanawiam się nad podobieństwem książki i filmu o Benjaminie Buttonie.

    OdpowiedzUsuń
  5. O ile się orientuję pierwowzorem dla scenariusza filmu o Benjaminie Buttonie była nowela F. Scotta Fitzgeralda z początku XX wieku. W 2004 roku "Wyznania..." w USA zostały książką roku, film jest z 2008, więc pewnie autorzy scenariusza też się na niej wzorowali.

    OdpowiedzUsuń
  6. motyw przewodni powieści jest mi dobrze znany za sprawą filmu o Benjaminie, ale z jego literacką wersją jeszcze się nie spotkałam. może wyznania Maksa będą ku temu najlepszą okazją :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie