Przejdź do głównej zawartości

Trzy.


Trzy latka minęły.
Minęły bardzo szybko, przerażająco szybko.
Wydaje mi się, że niedawno zaczynałam swoją blogową przygodę.

Dużo się zmieniło przez ten okres. Mam na myśli życie osobiste, bo zawodowe, póki co, stabilne (jeżeli można mówić o stabilności w oświacie ;) )
Cały ten rok był dla mnie dość ciężki, może nie ciężki, a bardziej przełomowy. Wreszcie! 
Zamknęłam wiele spraw, które zamknąć powinnam już dawno. Co mnie cieszy niezmiernie, bo rozkoszuję się błogim spokojem i o wiele wolniejszym tempem życia.
To zasługa kilku osób, ale przede wszystkim zmiany nastawienia, przewartościowania pewnych rzeczy, a zaczęło się od pewnej MYŚLI...

Myśli są, jak chmury
Myśli są, jak chmury na bezkresie nieba. Czasem są lekkie, przyjazne, miękkie i powabne, jak pierzaste obłoczki. A czasem stają się ciężkie, pełne wody czy też aż czarne, rzucające gromami i błyskawicami. Nie zapominajmy jednak, że w powietrzu króluje też wiatr, który przesuwa nawet te najciemniejsze chmury odsłaniając czysty błękit nieba. Pamiętajmy, że to my decydujemy o sile wiatru wiejącego w naszym umyśle. Pozwalajmy mu więc wiać i przesuwać nasze myśli płynnie, aby nasze wewnętrzne niebo było jak najczęściej czyste i otwarte. Przywiązując się do naszych myśli dodajemy im siły i rozmiaru utrudniając im swobodne przeminięcie. Myśli pojawiają się i znikają. Nie są nami, ani naszym życiem. Nie dawajmy im takiej rangi, bo my jesteśmy czymś znacznie większym niż nam się wydaje. Myśli są tylko myślami, często nawet nie naszymi, tylko przejętymi od kogoś innego lub w programowanymi przy okazji wchłaniania jakiś kolejnych przekonań. Wciąż jednak pozostają tylko myślami, które tak, jak się pojawiły, tak i mogą zniknąć, jeśli tylko im pozwolimy. Bądźmy obserwatorami naszych myśli, a nie ich sługami.
Jeśli nie potrafimy sami puścić naszych myśli, to zamknijmy oczy, weźmy kilka spokojnych głębokich oddechów i wyobraźmy sobie, że siedzimy na kolanach u Boga. Wtulmy się w tą bezpieczną i pełną Miłości przestrzeń i oddajmy Jemu to, co nas trapi. Poprośmy, bo to wziął i by natchnął nas harmonią, spokojem, błogością i jasnością, a wszystko samo się ułoży. To naprawdę działa.

Co najważniejsze - pasja została niezmienna, choć w tym roku i mniej czytania, i mniej pisania jednak nie ilość się liczy (przynajmniej dla mnie). Nie wiem jak w następnym roku będzie wyglądać prowadzenie bloga, gdyż brakuje mi na niego czasu. Z resztą zobaczymy, życie zweryfikuje. 
No i taka mała tymczasowa zmiana urodzinowo-mikołajkowa  :)

Ale pocieszajace jest to, że końcówka roku zapowiada się obiecujaco i przełomowo też, i może być rekompensatą :)


a tak to było:
trzy lata temu 
dwa latka temu

Komentarze

  1. Gratulacje!!! Trzy lata to kawałek czasu, a więc nic dziwnego, że niektóre sprawy w życiu ulegają zmianom.
    Nawiasem mówiąc, wydawało mi się, że Twój blog jest w sieci dłużej, a okazuje się, że jest tylko o kilka miesięcy "starszy" od mojego. ;)
    Blogowanie to pasja i powinna być źródłem frajdy, życzę więc, aby zawsze tak było. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Gratuluję i życzę powodzenia w dalszym blogowaniu:)
    Pozdrawiam.
    p.s zapraszam do udziału w moim konkursie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. gratulacje. masz rację nie ilość a jakość się liczy. Zawsze bardzo chętnie podczytuję Twojego bloga, rzadziej niestety komentuję. Wszystkiego dobrego i samych dobrych zmian

    OdpowiedzUsuń
  4. Niedawno i ja obchodziłam 3 rocznicę blogowania i też nie mogłam wyjść ze zdumienia, że czas tak szybko minął. Mam nadzieję, że będziesz pisać dalej :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Gratuluję! Trzy lata to już konkretny staż:) Oby kolejne lata przyniosły jak najwięcej pozytywnych zmian albo satysfakcjonującą stabilizację, w zależności od potrzeb:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Gratulacje na wszelkie możliwe okazje:).

    OdpowiedzUsuń
  7. To jesteśmy prawie rówieśniczki blogowe :) Życzę aby się wszystko poukładało i abyś znalazła czas na pisanie, jeśli daje ci to radość, a myślę, że daje.

    OdpowiedzUsuń
  8. ależ ten czas szybko leci :) gratuluje i życzę wytrwałości i czasu na prowadzenie bloga w kolejnych latach :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Burza" William Shakespeare

Wydawnictwo: W.A.B. premiera: 07.11.2012 tytuł oryginału: The Tempest przekład: Piotr Kamiński oprawa: twarda z obwolutą " Burza " jest ostatnią w pełni samodzielną sztuką Shakespeare'a, który prawdopodobnie wtedy wyofał się z życia zawodowego w Londynie i przeniósł się do Stratfordu. Sprawiło to, że ów dramat często jest traktowany przez krytyków jako utwór pożegnalny, a nawet pewnego rodzaju artystyczny testament. Tworząc “ Burzę" przypuszczalnie  na przełomie 1610 i 1611 roku, Shakespeare miał 47 lat, jego główny bohater – Prospero prawie tyle samo – to dość istotny szczegół w kontekście interpretacji całości. Prospero łamie w finale różdżkę i topi księgi, Shakespeare odchodzi nie pozostawiając po sobie ani jednego rękopisu. Ale może nieco więcej o fabule. Jest ona bardzo prosta do streszczenia (uwaga, zdradzam prawie całość). Prospero, prawowity książę Mediolanu, pozbawiony tronu przez swego brata Antonia wspomaganego przez Alonsa

„The Crown. Oficjalny przewodnik po serialu” (Tom 2) Robert Lacey

Wydawnictwo: Wydawnictwo Kobiece data wydania: 12 listopada 2020 r. tytuł oryginału:  The Crown: The Official Companion, Volume 2: Political Scandal, Personal Struggle, and the Years that Defined Elizabeth II tłumacznie:  Edyta Świerczyńska oprawa: twarda liczba stron: 312 Robert Lacey jest autorem wielu bestsellerowych biografii, w tym Henry'ego Forda, Eileen Ford i królowej Elżbiety II, a także kilku innych popularnych dzieł historycznych. Największą jednak sławę przyniosła mu ostatnio praca historyka w dramacie „The Crown”. „The Crown” to serial historyczny o zwyczajnej kobiecie, która przyszła na świat w niezwykłych okolicznościach. Późniejsze okoliczności jednakże sprawiły, że ta niespełna 26-letnia kobieta została brytyjską królową. 21 kwietnia Elżbieta II skończy 95 lat, a 6 lutego minęło 69 lat jej panowania. „The Crown” nie jest serialem dokumentalnym ani dokumentem fabularyzowanym. Wszystkie scenariusze, kostiumy, scenografia i plenery, jak i kreacje aktorów. opierają się

"Sonety" William Shakespeare

Wydawnictwo a5 wydanie: 09/2012 przekład: Stanisław Barańczak oprawa: twarda format:  148 mm x 210 mm liczba stron: 216 "Sonety" w biografii twórczej Szekspira są epizodem bardzo tajemniczym. Od momentu ich wydania, czyli od roku 1609 budzą kontrowersje i spory krytyków. Powstała masa książek i rozpraw poświęconych owemu dziełu. I do dziś nie wiadomo wszystkiego, możemy się jedynie domyślać tudzież czynić nadinterpretacje. Zagadek i pytań jest wiele. Szekspir 154 utworów nie opatrzył datą, nie wiemy więc kiedy powstały i w jakich okolicznościach. Kolejna sprawa to dedykacja - tajemnicze Mr. W. H. poróżniło szekspirologów (gdzie Barańczak niektórych nazywa pseudo-szekspirologami), ponieważ tożsamość pana W.H. nie jest rzeczą konieczną dla zrozumienia " Sonetów ". Wśród tych wszystkich zagadek jest jednak garstka faktów niebudzących żadnych wątpliwości. Po pierwsze kompozycja cyklu. Badacze i czytelnicy są zgodni, że całość rozpada się na dwie